ข่าว - สารสกัดจากพืชมีโอกาสใช้อย่างกว้างขวางในเครื่องสำอาง

ด้วยเครื่องสำอางจากธรรมชาติ เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม และปลอดภัยด้วยสารสกัดจากพืชที่ดึงดูดความสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ การพัฒนาสารออกฤทธิ์จากทรัพยากรพืชและการพัฒนาเครื่องสำอางจากธรรมชาติบริสุทธิ์จึงกลายเป็นประเด็นสำคัญในการพัฒนาอุตสาหกรรมเครื่องสำอางการพัฒนาทรัพยากรพืชใหม่ไม่ใช่แค่เพื่อฟื้นฟูประวัติศาสตร์ แต่เพื่อรักษาวัฒนธรรมดั้งเดิมของจีน บูรณาการทฤษฎีดั้งเดิมของการแพทย์แผนจีน และใช้เทคโนโลยีชีวเคมีสมัยใหม่เพื่อพัฒนาเครื่องสำอางที่มาจากพืชประเภทใหม่ เพื่อพัฒนาทางวิทยาศาสตร์และปลอดภัย เครื่องสำอางจากธรรมชาติผลิตภัณฑ์เคมีเป็นวัตถุดิบสีเขียวนอกจากนี้ สารสกัดจากพืชยังใช้กันอย่างแพร่หลายในด้านการแพทย์ อาหารเสริม อาหารเพื่อสุขภาพ เครื่องดื่ม เครื่องสำอาง และสาขาอื่นๆ

สารสกัดจากพืช(PE) หมายถึงพืชที่มีโมเลกุลขนาดเล็กและโมเลกุลขนาดใหญ่ทางชีววิทยาเป็นตัวการหลักที่สร้างขึ้นเพื่อจุดประสงค์ในการแยกและทำให้สารออกฤทธิ์หนึ่งชนิดหรือมากกว่านั้นบริสุทธิ์ในวัตถุดิบจากพืชด้วยวิธีทางกายภาพ เคมี และชีวภาพเครื่องสำอางที่คิดค้นสูตรด้วยสารสกัดจากพืชเป็นส่วนประกอบสำคัญมีข้อดีหลายประการเมื่อเทียบกับเครื่องสำอางแบบดั้งเดิม: สามารถเอาชนะข้อบกพร่องของเครื่องสำอางแบบดั้งเดิมที่อาศัยการสังเคราะห์ทางเคมี ทำให้ผลิตภัณฑ์ปลอดภัยยิ่งขึ้นส่วนประกอบจากธรรมชาติจะซึมซาบเข้าสู่ผิวหนังได้ง่ายกว่า ทำให้ผลิตภัณฑ์มีประสิทธิภาพมากขึ้นและผลลัพธ์ที่ได้ก็มีความสำคัญมากขึ้นหน้าที่เด่นขึ้น เป็นต้น

การเลือกสารสกัดจากพืชที่เหมาะสมและการเติมสารสกัดจากพืชในปริมาณที่เหมาะสมลงในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางจะช่วยเพิ่มประสิทธิผลสูงสุดได้หน้าที่หลักของสารสกัดจากพืชในเครื่องสำอางคือ: ให้ความชุ่มชื้น ต่อต้านริ้วรอย กำจัดกระ ปกป้องแสงแดด ฆ่าเชื้อโรค ฯลฯ และสารสกัดจากพืชมีสีเขียวและปลอดภัย

Mผลการให้ความชุ่มชื้น

คุณสมบัติในการให้ความชุ่มชื้นในเครื่องสำอางมีอยู่ด้วยกัน 2 วิธี วิธีแรกเกิดจากการล็อคน้ำด้วยการสร้างพันธะไฮโดรเจนระหว่างสารให้ความชุ่มชื้นกับโมเลกุลของน้ำอีกประการหนึ่งคือน้ำมันจะสร้างฟิล์มปิดบนผิว

เครื่องสำอางที่ให้ความชุ่มชื้นที่เรียกว่าเป็นเครื่องสำอางที่มีส่วนผสมที่ให้ความชุ่มชื้นเพื่อรักษาความชื้นของชั้น stratum corneum เพื่อคืนความแวววาวและความยืดหยุ่นของผิวเครื่องสำอางที่ให้ความชุ่มชื้นส่วนใหญ่แบ่งออกเป็นสองประเภทตามลักษณะเฉพาะ: ประเภทหนึ่งคือการใช้สารกักเก็บน้ำที่สามารถรวมเข้ากับความชื้นบนผิวได้อย่างมากเพื่อให้ความชุ่มชื้นแก่ชั้น stratum corneum เรียกว่าสารให้ความชุ่มชื้น เช่น กลีเซอรีน;ส่วนอีกชนิดเป็นสารที่ไม่ละลายน้ำ จะเกิดชั้นฟิล์มหล่อลื่นขึ้นที่ผิว ทำหน้าที่เสมือนผนึกป้องกันการสูญเสียน้ำ เพื่อให้ชั้นสตราตัม คอร์เนียมคงความชุ่มชื้นไว้ได้ในระดับหนึ่ง เรียกว่า emollients หรือ คอนดิชันเนอร์ เช่น ปิโตรเลียม น้ำมัน และแว็กซ์

มีพืชไม่กี่ชนิดในพืชที่มีผลในการให้ความชุ่มชื้นและความชุ่มชื้น เช่น ว่านหางจระเข้ สาหร่ายทะเล มะกอก ดอกคาโมไมล์ ฯลฯ ล้วนมีผลให้ความชุ่มชื้นที่ดี

ผลต่อต้านริ้วรอย

เมื่ออายุมากขึ้น ผิวจะเริ่มแสดงสภาวะความร่วงโรย ซึ่งส่วนใหญ่รวมถึงการลดลงของคอลลาเจน อีลาสติน มิวโคโพลีแซคคาไรด์และสารอื่นๆ ในผิวหนังในระดับต่างๆ กันไป หลอดเลือดที่ส่งสารอาหารให้ผิวหนังฝ่อ ความยืดหยุ่นของหลอดเลือด ผนังลดลงและผิวหนังชั้นนอกจะค่อยๆบางลงพุงยุบ ไขมันใต้ผิวหนังลดลง ริ้วรอย เกลื้อน และจุดด่างแห่งวัย

ในปัจจุบัน การศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับสาเหตุของความชราของมนุษย์ได้สรุปประเด็นต่างๆ ไว้ดังนี้

หนึ่งคือการเพิ่มขึ้นของอนุมูลอิสระและอายุที่มากขึ้นอนุมูลอิสระคืออะตอมหรือโมเลกุลที่มีอิเลคตรอนไม่ตรงกันซึ่งเกิดจากการโฮโมไลซิสของพันธะโควาเลนต์พวกเขามีกิจกรรมทางเคมีในระดับสูงและผ่านกระบวนการเปอร์ออกซิเดชันกับไขมันไม่อิ่มตัวลิพิดเปอร์ออกไซด์ (LPO) และผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายคือมาลอนไดอัลดีไฮด์ (MDA) สามารถทำปฏิกิริยากับสารส่วนใหญ่ในเซลล์ของสิ่งมีชีวิต ส่งผลให้การซึมผ่านของฟิล์มชีวภาพลดลง ความเสียหายต่อโมเลกุลของ DNA และการตายของเซลล์หรือการกลายพันธุ์

ประการที่สอง รังสี UVB และ UVA ในแสงแดดสามารถทำให้ผิวหนังเกิดริ้วรอยได้รังสีอัลตราไวโอเลตส่วนใหญ่ทำให้ผิวแก่ก่อนวัยด้วยกลไกต่อไปนี้ 1) ทำลาย DNA;2) การเชื่อมโยงข้ามของคอลลาเจน3) การลดลงของการตอบสนองของภูมิคุ้มกันโดยการกระตุ้นวิถีการยับยั้งการตอบสนองที่กระตุ้นแอนติเจน;4) การสร้างอนุมูลอิสระที่มีปฏิกิริยาสูงซึ่งทำปฏิกิริยากับโครงสร้างภายในเซลล์ต่างๆ 5. ยับยั้งการทำงานของเซลล์ผิวหนังชั้นนอก Langerhans โดยตรง ทำให้เกิดการกดภูมิคุ้มกันและทำให้ภูมิคุ้มกันของผิวหนังอ่อนแอลงนอกจากนี้ ไกลโคซิเลชันที่ไม่ใช่เอนไซม์ ความผิดปกติของการเผาผลาญ และการแก่ตัวของเมทริกซ์เมทัลโลโปรตีนเนสจะส่งผลต่ออายุของผิวหนังด้วย

สารสกัดจากพืชที่เป็นสารยับยั้งอีลาสเทสตามธรรมชาติเป็นหัวข้อวิจัยที่ร้อนแรงในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เช่น Scutellaria baicalensis, Burnet, Morinda citrifolia seeds, Moringa, Shuihe, Forsythia, Salvia, Angelica เป็นต้นผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า: สารสกัด Salvia miltiorrhiza (ESM) สามารถกระตุ้นการแสดงออกของ filaggrin ในเซลล์เคราติโนไซต์ปกติของมนุษย์และ AmoRe Skin ซึ่งจะช่วยเพิ่มการทำงานของการสร้างความแตกต่างของผิวหนังและความชุ่มชื้น และมีบทบาทในการต่อต้านความชราและให้ความชุ่มชื้น ;จากพืชที่กินได้ สกัดสาร DPPH ที่มีประสิทธิภาพในการต่อต้านอนุมูลอิสระและนำไปใช้กับผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางที่เหมาะสมได้ผลดีสารสกัด Polygonum cuspidatum มีฤทธิ์ยับยั้งอีลาสเทส จึงช่วยต่อต้านริ้วรอยและต่อต้านริ้วรอย

Fประมาท

ความแตกต่างของสีผิวในร่างกายมนุษย์มักขึ้นอยู่กับปริมาณและการกระจายตัวของเมลานินในผิวหนัง การไหลเวียนโลหิตของผิวหนังชั้นหนังแท้ และความหนาของชั้นสตราตัมคอร์เนียมความคล้ำของผิวหรือการก่อตัวของจุดด่างดำส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบจากการสะสมของเมลานินจำนวนมาก ปฏิกิริยาออกซิเดชันของผิวหนัง การสะสมของเคอราติโนไซต์ การไหลเวียนของจุลภาคในผิวหนังไม่ดี และการสะสมของสารพิษในร่างกาย

ในปัจจุบัน ผลกระทบของการกำจัดกระส่วนใหญ่ทำได้โดยการส่งผลต่อการสร้างและการขยายตัวของเมลานินหนึ่งคือตัวยับยั้งไทโรซิเนสในการเปลี่ยนจาก tyrosine เป็น dopa และ dopa เป็น dopaquinone ทั้งสองจะถูกเร่งปฏิกิริยาโดย tyrosinase ซึ่งควบคุมการเริ่มต้นและความเร็วของการสังเคราะห์เมลานินโดยตรง และกำหนดว่าขั้นตอนที่ตามมาสามารถดำเนินต่อไปได้หรือไม่

เมื่อปัจจัยต่างๆ ทำหน้าที่ในการเพิ่มกิจกรรมของเอนไซม์ไทโรซิเนส การสังเคราะห์เมลานินจะเพิ่มขึ้น และเมื่อกิจกรรมของเอนไซม์ไทโรซิเนสถูกยับยั้ง การสังเคราะห์เมลานินก็จะลดลงจากการศึกษาพบว่าอาร์บูตินสามารถยับยั้งการทำงานของเอนไซม์ไทโรซิเนสในช่วงความเข้มข้นโดยไม่เป็นพิษต่อเซลล์เมลาโนไซต์ ขัดขวางการสังเคราะห์โดปา และยับยั้งการผลิตเมลานินนักวิจัยศึกษาองค์ประกอบทางเคมีในเหง้าเสือดำและผลที่ทำให้ขาวขึ้น พร้อมประเมินการระคายเคืองต่อผิวหนัง

ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า: ในบรรดาสารประกอบที่แยกได้ 17 ชนิด (HLH-1～17) นั้น HLH-3 สามารถยับยั้งการก่อตัวของเมลานินเพื่อให้เกิดผลในการฟอกสีฟัน และสารสกัดมีความระคายเคืองต่อผิวหนังต่ำมากRen Hongrong และคณะได้พิสูจน์ผ่านการทดลองแล้วว่าสารสกัดจากน้ำหอมจากดอกบัวมีฤทธิ์ยับยั้งการสร้างเมลานินอย่างมีนัยสำคัญในฐานะที่เป็นสารไวท์เทนนิ่งชนิดใหม่ที่ได้จากพืช สามารถผสมเป็นครีมที่เหมาะสมและสามารถทำเป็นสกินแคร์ ต่อต้านริ้วรอย และกำจัดกระได้เครื่องสำอางสำหรับการทำงาน.

นอกจากนี้ยังมีสารที่เป็นพิษต่อเซลล์เมลาโนไซต์ เช่น สารต้านเอนโดเทลินที่พบในสารสกัดจากพืช ซึ่งสามารถยับยั้งการจับตัวของเอนโดเทลินกับตัวรับเยื่อหุ้มเซลล์เมลาโนไซต์ ยับยั้งการสร้างความแตกต่างและการขยายตัวของเมลาโนไซต์ เพื่อยับยั้งรังสีอัลตราไวโอเลตที่ก่อให้เกิดจุดประสงค์ของเมลานิน การผลิต.Frédéric Bonté และคณะ ผ่านการทดลองในเซลล์แสดงให้เห็นว่าสารสกัดกล้วยไม้สกุลบราสคอตลียาชนิดใหม่สามารถยับยั้งการเพิ่มจำนวนของเซลล์เมลาโนไซต์ได้อย่างมีประสิทธิภาพการเพิ่มลงในสูตรเครื่องสำอางที่เหมาะสมมีผลทำให้ผิวขาวกระจ่างใสขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจาง มู่ และคณะได้สกัดและศึกษาสารสกัดจากสมุนไพรจีน เช่น Scutellaria baicalensis, Polygonum cuspidatum และ Burnet และผลการวิจัยพบว่าสารสกัดสามารถยับยั้งการเพิ่มจำนวนเซลล์ในระดับต่างๆ ยับยั้งการทำงานของเอนไซม์ไทโรซิเนสในเซลล์อย่างมีนัยสำคัญ และลดปริมาณเมลานินในเซลล์ได้อย่างมีนัยสำคัญ เพื่อให้ได้ ผลของการฟอกสีกระ

ป้องกันแสงแดด

โดยทั่วไป ครีมกันแดดที่ใช้กันทั่วไปในเครื่องสำอางกันแดดแบ่งออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่ ประเภทหนึ่งคือสารดูดซับรังสียูวีซึ่งเป็นสารประกอบอินทรีย์ เช่น คีโตน;อีกอันคือสารป้องกันรังสียูวี นั่นคือสารกันแดดแบบกายภาพ เช่น TiO2, ZnOแต่ครีมกันแดดทั้งสองประเภทนี้สามารถก่อให้เกิดการระคายเคืองผิวหนัง แพ้ผิวหนัง และอุดตันรูขุมขนได้อย่างไรก็ตาม พืชธรรมชาติหลายชนิดมีผลในการดูดซับรังสีอัลตราไวโอเลตได้ดี และช่วยเสริมประสิทธิภาพครีมกันแดดของผลิตภัณฑ์ทางอ้อมด้วยการลดความเสียหายจากรังสีที่เกิดจากรังสีอัลตราไวโอเลตต่อผิวหนัง

นอกจากนี้ ส่วนผสมของสารกันแดดในสารสกัดจากพืชยังมีข้อดีของการระคายเคืองต่อผิวหนังน้อยกว่า ความคงตัวของโฟโตเคมี ความปลอดภัย และความน่าเชื่อถือเมื่อเทียบกับสารกันแดดแบบเคมีและกายภาพแบบดั้งเดิมเจิ้ง หงหยาน และคณะคัดเลือกสารสกัดจากพืชธรรมชาติ 3 ชนิด ได้แก่ คอร์เทกซ์ เรสเวอราทรอล และอาร์บูติน และศึกษาความปลอดภัยและผลการป้องกันรังสียูวีบีและยูวีเอของเครื่องสำอางผสมสารกันแดดผ่านการทดลองในมนุษย์ผลการวิจัยพบว่า: สารสกัดจากพืชธรรมชาติบางชนิดมีฤทธิ์ในการป้องกันรังสียูวีได้ดีไดเรคชั่นและคนอื่นๆ ใช้ทาร์ทารีบัควีทฟลาโวนอยด์เป็นวัตถุดิบในการศึกษาคุณสมบัติของสารกันแดดของฟลาโวนอยด์การศึกษาพบว่าการใช้ฟลาโวนอยด์กับอิมัลชันที่เกิดขึ้นจริงและการผสมสารกันแดดทั้งแบบกายภาพและแบบเคมีเป็นพื้นฐานทางทฤษฎีสำหรับการใช้สารกันแดดจากพืชในเครื่องสำอางในอนาคต